"Neden ekmek yapıyorsun?" diyenlere...

Şu malum mayalıların sahte kıyamet günü sabahı gözümde yaşımla uyandım uykumdan, rüyamdan. Allah bana bir cuma lütfu bahşetti. Ne güzel hismiş rüyada da olsa anneliğe erişmek, sancılarını çekip tüm aşamalarıyla minik bir bebeğe kavuşmak... Minik siyah saçlı, siyah gözlü bir kızım oldu. Dizlerimin üzerine çökmüş kızım kollarımda şükrediyordum ağlayarak rabbime...

Herkesin bildiği aşamalardan geçiyorum bende vücudun bir zamanı varmış kendini hazırlarmış bebek için falan filan. Gerekli doktor kontrollerinin ardından bekleme sürecindeyim. Stresten, sinirden uzak ve beni mutlu, huzurlu kılan şeyler yaparak zamanımı geçiriyorum. 

"Neden ekmek yapıyorsun?" diyenlere...
Aynı bir bebek gibi malzemeleri koyuyorsun, ellerinle yoğuruyorsun... Zamana bırakıp hamurun yavaş yavaş kabarmasını bekliyorsun. Kabardıkça, mayalandıkça mutlu oluyorsun. Tekrar yoğurup gazını alıyorsun ve tekrar mayalandırıyorsun. Pişerken eve yayılan kokuda huzura ve mutluluğa doyuyorsun. Süsleyip resmini çekip paylaşmanın heyecanını yaşıyorsun. Onlar benim henüz doğmamış minik bebeklerim.... Şu an için o eksikliğimi dolduran yegane sevincim...

Allah herşeyin hayırlısını versin....